Majowy czas egzaminów maturalnych już przeminął, podobnie jak przekwitły już kasztanowce. Można powiedzieć, że matura i kwiatostany kasztanowców są tak mocno ze sobą zżyte, że gdy widzimy te kwitnące „białe stożki”, myśli od razu lecą do wspomnień z egzaminu dojrzałości. Około połowy czerwca (a niekiedy wcześniej) następuje kolejny tandem, wspominany jeszcze wiele lat po skończeniu studiów. Jest to czas sesji egzaminacyjnej oraz pora kwitnienia lipy. Tej ostatniej często nie widać, ale za to czuć w powietrzu słodki, przyjemny zapach. Jak przy lipach słychać brzęczenie tysięcy owadów, tak często słychać mruczenie braci uczących się i powtarzających sobie przyswajany materiał. Czasem można nawet spotkać brata-nauczyciela, który sobie wygłasza referat, monolog a może nawet wykład, zagłębiając się w meandry rzeczywistości ostatecznych – eschatologii, albo zadającego sobie pytanie quo vadis filozofio, ucząc się współczesnych kierunków filozoficznych.
Jak co roku w czasie sesji letniej, nas nauki „umila” nam pan w stroju krakowskim, grając na akordeonie na Plantach, tuż pod oknami seminarium. Czasem, w ferworze „pszczelej” pracy zbierania i gromadzenia wiedzy filozoficzno-teologicznej, szczęśliwie udaje się nie zauważać, że znad Plant płynie melodia tylko 5 pieśni. Błogosławiony, kto posiadł tę sztukę!
Jednak chyba największym wyzwaniem tegorocznej sesji jest żar lejący się z nieba. Seminarium jako budynek to ciekawa konstrukcja – im niżej tym chłodniej. Sale wykładowe na parterze wręcz kuszą przyjemnym chłodem, by to właśnie te miejsca wybrać do nauki. Na poddaszu w pokojach warunki pod tym względem są spartańskie, niemalże jak w suchej saunie.
[nggallery id=194]
Sesja w seminarium rozpoczęta. Minął właśnie jej pierwszy tydzień. Potrwa jeszcze do 27 czerwca. Bardzo prosimy o modlitwę. My również codziennie modlimy się za wszystkich studentów zdających egzaminy.