Z okładki:
„Immacule Ilibagiza wychowała się w kraju bliskim jej sercu, w otoczeniu rodziny, którą kochała. Jednak w roku 1994, gdy Ruanda pogrążyła się w fali krwawego ludobójstwa, idylliczny świat Immaculee runął w gruzy. Jej rodzina została brutalnie zamordowana podczas trwających trzy miesiące pogromów, które pochłonęły życie prawie miliona Ruandyjczyków.
Immaculee cudem przeżyła śmierć. Przez 91 dni wraz z siedmioma innymi kobietami ukrywała się w ścisku i milczeniu w maleńkiej łazience w domu miejscowego pastora, gdy tymczasem wokół szalały mordercze polowania na ludzi.
To właśnie podczas tych długich godzin spędzonych w niewypowiedzianej trwodze Immacule odkryła moc modlitwy, aby wreszcie, strząsając z siebie strach przed śmiercią, utwierdzić się w głębokiej i trwałej relacji z Bogiem. Swa kryjówkę opuszczała, odkrywszy znaczenie bezwarunkowej miłości – miłości tak mocnej, że dzięki niej mogła odszukać zabójców swych bliskich. Odszukać po to… by im wybaczyć.
Prowadząca do zwycięstwa podróż tej niezwykłej kobiety, podróż poprzez mroki ludobójstwa będzie inspiracją dla każdego, kogo życie dotknięte zostało strachem, cierpieniem i stratą.”
Moja opinia:
Te dwie niezwykłe książki ukazują mi jak człowiek, ciężko doświadczony i cierpiący – może wybrać. Immaculee mogła poddać się narastającemu strachowi, rozpaczy, a potem gniewowi i nienawiści oraz chęci zemsty. Wybrała jednak najlepszą, ale i zarazem najcięższą drogę – drogę przebaczenia (tego co po ludzku nie da się lub nawet nie można przebaczyć), miłości i zaufania – drogę Boga! Ta niesamowita historia pokazuje, co „w praktyce” oznacza: tylko Bóg mi pozostał – Jego wybieram! Ten wybór owocuje w jej dalszym życiu, które wcale nie było łatwe. Ale fakt jego dokonania sprawia, że dla Immaculee wiara nie staje się zbiorem frazesów czy teorii, ale głęboką relacją z najlepszym Ojcem. Bardzo polecam te dwie pozycje szczególnie tym, którym nie obca jest hiobowa sytuacja życiowa. Mocne świadectwo wiary!
br. Tomasz Dwernicki
