21 stycznia nasza wspólnota przeżywała swój kolejny comiesięczny dzień skupienia. Tym razem prowadził go o. Augustyn Chwałek – kapucyn, ojciec duchowny w Seminarium Braci Kapucynów w Krakowie.
O. Augustyn zaproponował nam przeżycie tego dnia w dynamice „lectio divina” czyli pogłębionej lektury Pisma Świętego. Praktycznie przez cały dzień rozważaliśmy fragment Ewangelii według św. Łukasza o rozesłaniu Apostołów (Łk 9, 1-6).
Przedpołudnie było przeznaczone na dwa pierwsze etapy tej metody: LECTIO i MEDYTATIO (tzn. czytanie i rozmyślanie). Poprzedziła je krótka konferencja wprowadzająca. O godz. 11.15 zebraliśmy się w kaplicy seminaryjnej na wspólnotowej Mszy świętej.
Po obiedzie kontynuowaliśmy „lectio divina” zaproponowanego nam tekstu biblijnego. W kaplicy trwało wystawienie Najświętszego Sakramentu. W obliczu Eucharystycznego Jezusa przeżywaliśmy dwa kolejne etapy: ORATIO i CONTEMPLATIO (tzn. modlitwę i kontemplację inspirowane rozważanym wcześniej tekstem). Wieczorem natomiast był czas na COLLATIO, czyli dzielenie się w grupach owocami całodniowego spotkania ze słowem Bożym.
Lectio divina – duchowa lektura Pisma Świętego – była od początku jedną z podstawowych praktyk duchowych życia chrześcijańskiego. Sam Jezus często w swoim nauczaniu odwoływał się do Starego Testamentu, a potem naśladowali Go w tym apostołowie. Dla Ojców Kościoła rozważanie słowa Bożego stanowiło, poza sakramentami, jeden z podstawowych czynników rozwoju duchowego. Wraz z rozwojem życia monastycznego lektura i rozważanie słowa Bożego zostały niejako skodyfikowane. Święty Benedykt w swojej „Regule” zalecał lectio divina jako stałą praktykę obowiązującą mnicha. Modlitewną tradycję benedyktyńską zebrał w XII wieku Guigo II Kartuz w traktacie „Drabina do raju”, gdzie wyróżnił cztery etapy modlitwy Pismem Świętym: lectio, meditatio, oratio i contemplatio. Tradycja ta przetrwała do dziś.